Karol Pustelnik

Karol Pustelnik (1918 – 2010) był artystą o statusie osobnego w Grupie Krakowskiej. Mimo, iż związany z nią od początku jej istnienia, pozostawał dotąd jak gdyby na uboczu głównych trendów i mód artystycznych, wierny swej
własnej – jak sam zwykł mówić ochocie do malowania.

W jego obrazach mieszają się elementy zaczerpnięte z rzeczywistości z tymi, które są dziełem wyobraźni, cytaty ze świata przyrody i cytaty ze świata sztuki. Postacie i zwierzęta, przedmioty i wnętrza, drzewa i kwiaty, madonny jak z ludowych obrazków – podporządkowane są tutaj szczególnej, irracjonalnej przestrzeni, gdzie współistnieją w dziwnej
symbiozie. Niczym wyjęte ze zwykłych kontekstów, przedmioty gotowe, prawem wyboru artysty przeniesione na płótno, zderzone ze sobą – spotykają się tu w umownej wielowymiarowej przestrzeni jak collage’u, czy – kiedy indziej w przestrzeni symultanicznej, jak z pop-artowskiego obrazu. Pozornie przemieszane ze sobą elementy różnych poetyki różnych rzeczywistości – tworzą jednak nowe, spójne wewnętrznie całości podporządkowane szczególnym poczuciem ładu. Pustelnik w sobie tylko właściwy sposób potrafi połączyć wrażliwość artysty świadomego awangardowych przemian w sztuce z poetycką wrażliwością malarza – prymitywa. Malarstwo tego artysty, tak bardzo do tej pory inne i własne – nagie stało się zadziwiająco aktualne. W nonszalanckim łączeniu realności i fantazji, w rysunkowym, szkicowym jakby traktowaniu formy, w pozornie dziecięcej spontaniczności czy naiwności, w swej intuicyjności i emocjonalności wreszcie – spotyka się ono z malarstwem najmłodszej generacji artystów znanych jako Neue Wilde.
O ile jednak malarstwo Nowych Dzikich jest wyrazem swoistej anarchii całego pokolenia, jego buntów wobec
obowiązujących norm i systemów w imię postmodernistycznej wolności tworzenia, to u Pustelnika jest ono rezultatem jego własnej koncepcji sztuki i własnej postawy i konsekwencji od lat. To, co w ich twórczości wynika z wieloletnich przemian w sztuce, to co zostało przygotowane przez oddziaływanie kolejnych awangard z czego dopiero postmodernizm wyciągnął daleko idące konsekwencje – Pustelnik osiągnął niezależnie, wcześniej, w sposób bezpośredni i prosty. Jego spontaniczna, naiwna wrażliwość pozwoliła mu bowiem ignorować bariery między różnymi
poetykami i żonglować różnymi konwencjami artystycznymi w sposób oryginalny i – nieoczekiwanie współczesny.
Marta Tarabuła

Zmarł 22 września 2010 roku.

Zobacz wspomnienia artysty o Papieżu Janie Pawle II TUTAJ

PRACE:

malarstwo