Wystawa „Z cyklu beskidzkie…”

26 maja 2023 r. w Galerii Sztuki Regionalnego Ośrodka Kultury w Bielsku-Białej odbyło się otwarcie wystawy Zbyszka Burego pt. „Zbigniew Bury. Rzeźba. Z cyklu beskidzkie…„.

Sam artysta w kilku niezwykle treściwych słowach podczas otwarcia wystawy zdradził, iż drewno, które wykorzystuje do rzeźb nie jest przypadkowe. 

– Rzeźbię tylko w materiale z mojej okolicy, który znam, o którym posiadam informacje, skąd pochodzi, jaka wiąże się z nim historia. Wszystkie moje prace są pamięcią tych drzew, które z różnych przyczyn zostały ścięte. Staram się przedłużać życie tym drzewom, zachować o nich pamięć… myślę, że jest to bardzo ważne, to jest sensem mojego rzeźbienia. 

Zapytany o formy, jakie tworzy odpowiedział, iż jego zdaniem najważniejsza jest oszczędność w formie. – Rzeźbię piłą, co prawda samo narzędzie ma pewne ograniczenia. Ja zrezygnowałem z dłut na rzecz piły – wolę jej warkot, niż stukanie jak dzięcioł.

Fragment tekstu prof. Piotra Jargusza

(…) Sztuka Zbyszka jest afirmacją, szukaniem właściwego wymiaru i właściwych proporcji dla opowieści o obecności, w Jego życiu, ludzi i zdarzeń. To odpowiedź na pytanie o formę. Formalna podstawa. Proste, wyraziste cięcia służą oddzieleniu swojego od obcego, ważnego od nieważnego. Nie ma niedoróbek. Jest perfekcyjny.
W warstwie treści Jego rzeźba jest zapisem zachwytu nad urodą świata. Anioł, diabeł.
Sacrum i profanum. Tęsknota za czystym rozdaniem. Opowieść. Bohaterowie: Dobro i Zło.
Jeden z punktów odniesienia. Nasza kultura sprywatyzowała opowieści i postacie biblijne. Syna Bożego – Pana Jezusa sprowadzając do przydrożnej figury Frasobliwego, jak w rzeźbach Bolesława Ścigi, a Demona Zła – do figur poczciwych diabłów: Boruty i Rokity.
Dlaczego diabeł ma smutne oczy? – pyta C. w komentarzu do opublikowanego na Facebooku zdjęcia ostatniej figury. Infantylne pytanie? A może nie całkiem od rzeczy?
Afirmacja – opowieści źródłowych. Odreagowanie. Lustro / a prześmiewcze grozy. Niepewności, smutku, samotności, obaw. Sztuka jako miejsce dla opowieści wstydliwych, bezdomnych, spychanych w podświadomość. Bez patosu. (…)

Prof. Piotr Jargusz
Kraków, 30.01.2022

„Pewnikiem chwalić to jo się nie mom cym, bo i te moje figurki wyrżnięte z drzewa nie som takie znów, coby ich można za piekne uwazować, ale zawzdy, powiedzcie, lepse od tych ta odpustowych.
Tamte niby to i gładkie, i może z lepsego drzewa, ino ze cosik im brak i bez to śkaradne. A ptoski, śkoda gadać, różnej maści, to prowda, ale jedna farba do drugij nie pasuje i tak je”.

Emil Zegadłowicz i Edward Kozikowski

Jędrzej Wowro, Autobiografia „O Jędrzeju Wowrze snycerzu beskidzkim”

Kilka słów o artyście

Urodził się w 1966 roku w Wadowicach. Ukończył Technikum Włókiennicze w Andrychowie (specjalność: technik przędzalnik). Przez rok uczył się w Prywatnej Szkole Sztuk Wizualnych w Bielsku-Białej. Pracując przy odnawianiu polichromii w Gierałtowicach, zaprzyjaźnił się z artystą Karolem Pustelnikiem, członkiem Grupy Krakowskiej, z którym pozostał w bliskim kontakcie aż do jego śmierci w 2010 roku. W 1996 roku wraz z Piotrem Jarguszem założył grupę artystyczną Studio TU. W 1997 roku brał udział w targach „Kunst Findet Kunst” w Monachium, gdzie prezentował prace poświęcone problemowi wolności w krajach postkomunistycznych. Ponadto w Isny im Allgäu w Niemczech jego projekt pod nazwą „Red Line Art – European Art. – Project 2002” zdobył uznanie i został zrealizowany (2002). Swoje dzieła wystawiał w kraju i zagranicą.

Jest artystą działającym interdyscyplinarnie, uprawiającym malarstwo, ceramikę a także rzeźbę. W 2008 roku zaczął jednocześnie tworzyć karykaturalne prace pod pseudonimem Alex Johanson.

Warto zaznaczyć, iż został odznaczony Srebrnym Medalem Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego „Labor Omnia Vincit” (2009), który stanowił wyraz uznania dla dotychczasowej działalności zawodowej, artystycznej oraz społecznokulturalnej. Ponadto w 2013 roku otrzymał odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej” nadaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego. Otrzymał także Dyplom Honorowy Narodowej Akademii Sztuki Ukrainy w Kijowie (2020).

Należy do Grupy Plastycznej „Nadskawie”, działającej przy Towarzystwie Miłośników Ziemi Wadowickiej. Jest również członkiem Kazimierskiej Konfraterni Sztuki – Kolonii Artystycznej w Kazimierzu Dolnym.

annaartgaleria.pl/buryart | facebook.com/alexjohanson.albo.zbyszekbury

Foto: Anna Płonka

PRACE:

Wystawa Z cyklu beskidzkie foto